17. ağrısız, sakit, rahat ölüm mənasını verən anlayış. müasir dövrün ən aktual fəlsəfi problemlərindən olmaqla, elm adamlarını tibb və din xadimlərini düşündürən problemlərdəndir. evtanaziyanın şərhində cavablanması zəruri hesab oluna biləcək bəzi suallar ortaya çıxır ki, bu sualların cavablandırılmasında mövqe toqquşmaları və fikir ayrlıqları qaçılmazdır. ümumiyyətlə evtanaziya nə dərəcədə doğru addımdır? qanun çərçivəsində necə həll oluna bilər? bu sual ətrafında müxtəlif fikirlərin irəli sürülməsi bir-birinə zidd 2 baxış formalaşdırmışdır :
1. antipaternalistlər. bu mövqedən çıxış edən insanlar düşünür ki, xəstə insanlar öz bədənlərinin əriyib gettiyini hiss edir, bundan sadəcə əzab çəkirlər belə olan halda evtanaziya çıxış yolu olmalıdır. çünki xəstə üçün ölüm qaçılmazdır və atılan addım xəstənin xeyrinə ən doğru seçimdir. artıq əzablardan və ağrılarfan əziyyət çəkməyəcək.
2. paternalistlər. bu nöqteyi nəzərdən çıxış edən insanlar iddia edir ki, evtanaziya zəyiflik, acizlik göstəricisidir. və heç bir halda buna yol vermək olmaz. çünki insan həyatı müqəddəsdir və çıxmayan cana ümid çoxdur. həm də paternalistlər qeyd edir ki, evtanaziya zamanı bir sıra xoşagəlməz hallar, problemlər yarana bilər. məsələn xəstənin qohumları və ya ailə üzvləri arasında vərəsəlik hüququndan sui-istifadə halları istisna olunmur.
ümumiyyətlə, istənilən mühitdə, istənilən situasiyada addım atarkən rasional olmaq, ağılla hərəkət etmək lazımdır. doğrudur, bəzən insan hərəkətləri qeyri-iradi olur, müəyyən situasiyada kənar amillər psixikaya bilavasitə yaxud dolayı yolla təsir göstərərək, doğru mövqedən yayındırır. bütün bunlara baxmayaraq, ağılla verilmiş qərar həqiqətə daha yaxındır. burda helvetsinin sözlərini xatırlamaq yerinə düşər: "ey ağıl səninlə mən zindanda belə xoşbəxtəm. sən əsl xoşbəxtliksən".